Η πιο έντονη ανησυχία της ήταν το μέλλον της κόρης της, της οικογένειάς της, αλλά και της χώρας και προβληματιζόταν για το αν θα μπορέσουν να έχουν μια σταθερή οικονομική ζωή χωρίς να χρειαστεί να μεταναστεύσουν αλλού. Την ίδια στιγμή αγχωνόταν για πολλά μικρά ή μεγάλα καθημερινά θέματα. Το άγχος της την είχε οδηγήσει στο να καταναλώνει συνεχώς μεγαλύτερες ποσότητες καφέ, ενώ υπέφερε από αυπνίες. Επιπλέον άρχισε να πίνει πολύ αλκοόλ, αλλά και να τρώει πολλά γλυκά, γεγονός που επηρέασε σημαντικά την υγεία της, το βάρος και την αυτοπεποίθησή της.
Κατά τη διάρκεια της θεραπείας η Κατερίνα μοιραζόταν με την ομάδα τα άγχη και τις αγωνίες της, ενώ απολάμβανε αυτόν τον χρόνο που ήταν αποκλειστικά γι’ αυτήν, όπως έλεγε η ίδια. Σιγά σιγά και καθώς η εμπιστοσύνη ανάμεσα στα μέλη της ομάδας μεγάλωνε, άρχισε να γνωρίζει καλύτερα τον εαυτό της και να μοιράζεται μαζί μας εμπειρίες από το παρελθόν και το τώρα.
Οι δημιουργίες της λειτουργούσαν συχνά ως καθρέφτης. Άρχισε να καταλαβαίνει πώς το έντονο άγχος του παρόντος συνδέεται με γεγονότα από την παιδική της ηλικία μέχρι και πιο πρόσφατα.
Στο τέλος της ομαδικής εικαστικής θεραπείας που κράτησε περίπου ενάμισι χρόνο, η Κατερίνα είχε βελτιώσει σημαντικά την αυτογνωσία και αυτοπεποίθησή της, γιατί άρχισε να βλέπει συνολικά τον εαυτό της και να ανακαλύπτει και να εκτιμάει στοιχεία του χαρακτήρα της. Τα άγχη της, παρόλο που δεν είχαν εξαφανιστεί εντελώς, δεν καθόριζαν πλέον τη ζωή της και άρχισε να τα βλέπει στην πραγματική τους διάσταση.
Έχοντας αποβάλλει πολλά από τα καταπιεσμένα συναισθήματά της ένιωθε να αναλαμβάνει περισσότερο τον έλεγχο του εαυτού της και της προσωπικής της υγείας κόβοντας το ποτό εντελώς!
Το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα όμως ήταν ότι μέσα από τις συνεδρίες ανακάλυψε το ταλέντο της, αλλά και την ικανότητα της να ακούει προσεκτικά τους άλλους συμμετέχοντες, γεγονός που την έκανε να σκέφτεται σοβαρά να ακολουθήσει σπουδές στη συμβουλευτική, αλλά και να πάρει κάποια μαθήματα ζωγραφικής.