Κάθε εμπειρία αφήνει το αποτύπωμά της στον εγκέφαλο μας με τη δημιουργία συνάψεων, μικροσκοπικών συνδέσεων μεταξύ των νευρώνων. Εκατομύρια συνάψεις δημιουργούνται για να αποτυπώσουν στιγμές, εικόνες και συναισθήματα που ζούμε καθημερινά. 

Η στιγμή που η μητέρα μας αγκάλιαζε, μας πρόσφερε το αγαπημένο μας φαγητό, ή μας διάβαζε μια ιστορία μας έρχεται ξανά στο μυαλό χάρη στους νευρώνες που δημιουργήθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν κάθε φορά που μας πρόσφερε επαναλαμβανόμενα αυτή την ζεστή, σχεδόν ανακουφιστική συνήθεια.

Ακούω συχνά ασθενείς να μου απορρίπτουν με φόβο σχεδόν τη σύνδεση δυσκολίας που περνάν με σημαντικά γεγονότα του παρελθόντος τους. Θεωρούν βέβαιο τον πόνο στην πλάτη από τη λάθος στάση στο γραφείο. Πιστεύουν ότι η κακή τους διάθεση προέρχεται από τη σύγκρουση με έναν συνάδελφο. Είναι βέβαιοι ότι η μοναχική ζωή που ζούν είναι λόγω της απαιτητικής τους εργασίας. 

Είναι αλήθεια ότι η εξελικτική διαδικασία μας διδάσκει να συνδέουμε τον πόνο με κάτι που μας συμβαίνει αυτή τη στιγμή, γιατί αυτό μας βοηθάει να επιβιώσουμε (ας πούμε από ένα ζώο που μας επιτίθεται) από τις άμεσες απειλές.

Σίγουρα αντιλαμβανόμαστε πόσες εικόνες έχει αποτυπώσει ο εγκεφαλος μας μέσα σε εκατομύρια συνάψεις. Είναι η πρώτη μέρα στο σχολείο, η αντίδραση του πατέρα μας όταν ήταν χαρούμενος με κάτι, τα πρώτα χτυποκάρδια στην εφηβεία...

Δε είναι λογικό ότι με τον ίδιο τρόπο αποτυπώθηκαν σε συνάψεις μεταξύ νευρώνων και τα συναισθήματα που νιώσαμε πολλές φορές καθώς το σώμα μας ζούσε πρωτόγνορες και ίσως απειλιτικές καταστάσεις;

Δεν είναι επίσης πιθανό ότι οι συνάψεις αυτές ενεργοποιούν για κάποιο λόγο το ίδιο μέρος του εγκεφάλου μας όταν "δοκιμάζεται" ή μαθαίνει από τις "απειλές" του σήμερα;

Μπορεί να πέρασαν 125 χρόνια από την ανακάλυψη του μηχανισμού των συνάψεων από τον νομπελίστα Charles Scott Sherrington, αλλά η αντίληψη μας για τη διαδικασία της μάθησης δεν άλλαξε. Είμαστε, ωστόσο, πολύ πιο σίγουροι μετά από δεκάδες πειράματα ότι μαθαίνουμε πολύ πιο αποτελεσματικά και με διάρκεια μέσα από αυτά που ζήσαμε και αισθανθήκαμε οι ίδιοι.

Ο στόχος μου στην θεραπεία είναι να σας βοηθήσω να γνωρίσετε με ασφάλεια συναισθήματα που θάφτηκαν σε συνάψεις. Ιδιαίτερα όταν οι συνάψεις αυτές ενεργοποιούνται πάλι κάθε φορά που το σώμα και ο εγκεφαλος μας αναγνωρίζει την ι΄δια απειλή!